Στου Φουρτούνα τη ταβέρνα
Έτσι όπως τρέχω με το αμάξι μου
στους χειμωνιάτικους δρόμους
του κάμπου
και κάνει κρύο και είναι νύκτα
καμιά στιγμή θα βρεθώ
χωρίς να το καταλάβω
στου Φουρτούνα τη ταβέρνα.
Στη αυλή η Φουρτούνενα μεθυσμένη
να βγάζει τα ψωμιά από το φούρνο
δεμένοι οι σκύλοι
και το Μαριώ να κουνιέται και να φωνάζει
-Πατέρα έ Πατέρα
πασίχαρο
να βγει ο Φουρτούνας στην υποδοχή.
Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος
να ευτυχίσει στη μέση του κάμπου..
Μια ταβέρνα θέλει
να εμφανιστεί σα το Μινώταυρο
ξαφνικά μπροστά του στο λαβύρινθο του κάμπου
Μια μεθυσμένη ταβερνιάρισσα
να θυμάται τα νιάτα της
τις μικρές ώρες
στα γόνατά μας,
το Μαριώ νάχομε αφορμή
να δερνόμαστε
στα φεγγαρόφωτα λιόφυτα
έτσι και παραπιούμε
και δε κάνομε καλά τα νιάτα μας
και προπάντων
το Φουρτούνα γεμάτο κατανόηση
για τα πάθη των ανθρώπων
να δέρνει τη Φουρτούνενα και το Μαριώ
εκ των προτέρων
αλλά με στοργή
για τη μεγάλη των γυναικών καρδιά
εκεί στα λιόφυτα.
Θεός συχωρέσει.
Μόνο το Μαριώ ζει
και μείς κάτι γέροι μερακλήδες
να ψάχνομε όλη νύχτα
τον έρημο κάμπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου