CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

Golem (στο φίλο μου τον Μιχάλη)



ονειρεύτηκε ένα σκύλο
που τον ξέχασαν να πνίγεται όλη νύχτα
κρεμασμένο από το πόμολο του παράθυρου
και μια γνωστή ,από αυτές τις χωρίς κανένα λόγο
γεμάτες αυταρέσκεια και αυτοϊκανοποίηση
να λέει
-Χα χα χα τον ξεχάσαμε το κακομοίρη …
κάποιος τον ξεκρέμασε
και ο σκύλος που πνιγόταν αδιαμαρτύρητα όλη νύχτα
τους κοίταζε σχεδόν ευγενικά.
Έτσι κι αλλιώς ένιωθε συνέχεια
το ίδιο ξεγδαρμένο συναίσθημα στη σκυλίσια του ψυχή.

Καθώς σκεφτόταν το όνειρο συνειδητοποίησε ξαφνικά
ότι όλοι σχεδόν οι άνθρωποι της ζωή του
τον περιφρονούν χωρίς κανένα λόγο
έτσι σαν να είναι δική τους ανάγκη να το κάνουν
και σαν να μη το συνειδητοποιούν ούτε εκείνοι
(όπως μέχρι τώρα άλλωστε δε το γνώριζε και αυτός)
σαν να προστατεύουν τον εαυτό τους έτσι
ή ποιος ξέρει γιατί
(αργότερα κατέληξε ότι μάλλον
ο μόνος λόγος που κάποιοι λίγοι άνθρωποι σαν κι αυτόν
εισπράττουν τη περιφρόνηση των πολλών
είναι ότι αυτοί οι λίγοι όπως κ’ αυτός δεν περιφρονούν κανένα ….)
και μολονότι δεν τον ενοχλεί ιδιαίτερα αυτή η περιφρόνηση
κουράστηκε ή μάλλον αηδίασε να μη της δίδει σημασία .

Την άλλη νύχτα ονειρεύτηκε τέσσερεις εαυτούς ταυτόχρονα
ο ένας σε μια ταβέρνα να τον ερωτεύεται μια γυμνή χορεύτρια
ο άλλος στις άκρες μιας πόλης σε κάτι παράξενες στοές
με την τρομακτική αίσθηση του αδυσώπητου χρόνου
ο τρίτος σε έρημους τόπους να ακούει το τραγούδι των ανέμων
και ο τέταρτος εγώ
απαρηγόρητος
που όλα αυτά που θα χαθούν
στους καταρράκτες των ονείρων.

1 σχόλιο:

ειρήνη είπε...

και μολονότι δεν τον ενοχλεί ιδιαίτερα αυτή η περιφρόνηση
κουράστηκε ή μάλλον αηδίασε να μη της δίδει σημασία .

αχ καιάδα..