CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

παλιέ μου φίλε


Ήρθε και με βρήκε καθώς κοίταζα τη θάλασσα
τρελαμένος
έπινε συνέχεια φραπέδες και κάπνιζε
(όπως κάναμε τότε)
και μου έλεγε αυτά που λέγαμε στα δεκαοκτώ μας
για τις γυναίκες και το θάνατο.

Βαθιά στα μάτια του ένας μου εαυτός
με κοίταζε κ΄ αυτός λησμονημένος κ’ άγνωστος
σα τον παλιό μου φίλο
χαμένοι κ οι δυό στις δίνες του χρόνου
και τη λησμονιά

Όλη νύχτα μιλούσε μιλούσε ,κάπνιζε ,έπινε φραπέδες
ήρθαν και τον μάζεψαν την επαύριο..

6 σχόλια:

Βάσσια είπε...

"Βαθιά στα μάτια του ένας μου εαυτός
με κοίταζε κ΄ αυτός λησμονημένος κ’ άγνωστος
σα τον παλιό μου φίλο
χαμένοι κ οι δυό στις δίνες του χρόνου
και τη λησμονιά"

Όπως πάντα Καιάδα, στο στόχο.

Μου κάνει καλό να σε διαβάζω.
:-)

meril είπε...

"Παλιέ μου φίλε
παλιέ μου εαυτέ"

Για ποιον λυπάσαι πιο πολύ;

akb8862 είπε...

Πολύ ωραίο το ερώτημα που θέτει η Μέριλ!
Με σαγηνεύει το γεγονός πως μέσα σε λίγες γραμμές δίνεις τόσο αδρές τις χαρακιές του χρόνου που περνά με ανατριχιαστικό τρόπο.& έχω την αίσθηση πως ίσως μιλάς για ένα και το ίδιο πρόσωπο.
Καλή χρονιά σου εύχομαι που να μη δίνει άλλες χαρακιές...

keadas είπε...

@vasia
η επίσκεψή σου με τιμά.άνθρωποι που γράφουν (αξιόλογα) υπάρχουν πολλοί . Ολοένα λιγοστεύουν αυτοί που διαβάζουν...

keadas είπε...

@meril
τι να πώ!

keadas είπε...

@Αλεξ
΄΄οντως ειναι ανατριχιαστικός ο τρόπος που περνά ο χρόνος
να εισαι πάντα καλά!