CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

βηθεσδά

Σαράντα χρόνια τώρα
βλέπω το Άγγελο
να κατεβαίνει από τον ουρανό
για να ταράξει τα νερά.

Τα τελευταία χρόνια
έφυγαν όλοι
οι παλιοί γιατρεύτηκαν
οι καινούργιοι χάσανε τη πίστη τους
ο τόπος ξεχάστηκε
έμεινα μόνος εγώ.
Εγώ και ο Άγγελος.

Δε βιάζεται πια να φύγει
κάθεται στη άκρη της δεξαμενής
ταράζει πολύ ώρα τα νερά
κανείς δε βιάζεται πια
είμαστε μόνοι
εγώ παράλυτος στο κρεβάτι
και αυτός με τις φτερούγες
του αετού.

Τα μάτια του
έχουν άστρα μέσα
η καρδιά του είναι οκτώ χρονώ παιδιού
είναι φτιαγμένος
από φωτιά και αγάπη
ένα παιδί μου είπε
το όνομά του
είναι λέει
το Λιοντάρι του Θεού
στον Ήλιο

Χειμώνιασε
τις νύχτες κάνει κρύο.
Πριν πετάξει
με αυστηρότητα
για τις αμαρτωλές μου σκέψεις
που δυστυχώς
ούτε εδώ δε λένε να με εγκαταλείψουν
μου φτιάχνει τα σκεπάσματα
και ανοίγει τις φτερούγες
για τον ουρανό

Τίποτε δε με σώζει
μόνο η υπομονή.
"

3 σχόλια:

Βάσσια είπε...

άργησες :-)

Άγγελοι και διάβολοι - αναπόσπαστοι μεταξύ τους.

keadas είπε...

οι χρόνοι μου ειναι όντως αργοί..
σ ευχαριστώ που πέρασες

ΖΗΤΩΝ είπε...

Στις λεπτομέρειες των γραφών, ανθίζει η σκέψη!
Συγχαρητήρια!!!!!