κόκκινος σκύλος

Παράξενη νύκτα.
προσκυνούν τα δέντρα
κάτι απρόσμενους άνεμους.

Ένας κόκκινος σκύλος
σκοτωμένος
κείτεται ήσυχα ήσυχα
στην άκρη του δρόμου.
Πρόλαβα και είδα από τ αμάξι
μια τούφα στη ράχη του
που χάιδευε ο άνεμος
που τάραζε τα δέντρα.

Κείτεται ήσυχα ήσυχα
γυρισμένος στο πλάι
με τη ράχη του στη ταραχή του δρόμου
σαν παιδί που κουράστηκε να το μαλώνουνε όλη μέρα
και εγκαταλείφθηκε
στην αγκαλιά της μάνας του της γής
και στου ανέμου το χάδι
με εμπιστοσύνη και λησμονιά
όπως όλοι οι νεκροί.



Άφησα τη ψυχή μου ελεύθερη στο άνεμο
να πάει
στις απόκοσμες κορφές
που δέρνει το φεγγάρι
και βαθιά στο πέλαγος
σε κάτι βράχους
που δέρνουν τα κύματα
χωρίς έλεος.

Και είδα τη γη που σβουρίζει στο απίστευτο χάος
με όλους εμάς ανόητους ,ταραγμένους
κύμβαλα αλαλάζοντα
τόσο απροετοίμαστους
να γυρίσομε τη πλάτη στο πολύβουο κόσμο
και να εγκαταλειφθούμε επιτέλους
με εμπιστοσύνη και λησμονιά
στο χάδι του ανέμου
και στα χέρια του Θεού.