CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

κόκκινος σκύλος

Παράξενη νύκτα.
προσκυνούν τα δέντρα
κάτι απρόσμενους άνεμους.

Ένας κόκκινος σκύλος
σκοτωμένος
κείτεται ήσυχα ήσυχα
στην άκρη του δρόμου.
Πρόλαβα και είδα από τ αμάξι
μια τούφα στη ράχη του
που χάιδευε ο άνεμος
που τάραζε τα δέντρα.

Κείτεται ήσυχα ήσυχα
γυρισμένος στο πλάι
με τη ράχη του στη ταραχή του δρόμου
σαν παιδί που κουράστηκε να το μαλώνουνε όλη μέρα
και εγκαταλείφθηκε
στην αγκαλιά της μάνας του της γής
και στου ανέμου το χάδι
με εμπιστοσύνη και λησμονιά
όπως όλοι οι νεκροί.



Άφησα τη ψυχή μου ελεύθερη στο άνεμο
να πάει
στις απόκοσμες κορφές
που δέρνει το φεγγάρι
και βαθιά στο πέλαγος
σε κάτι βράχους
που δέρνουν τα κύματα
χωρίς έλεος.

Και είδα τη γη που σβουρίζει στο απίστευτο χάος
με όλους εμάς ανόητους ,ταραγμένους
κύμβαλα αλαλάζοντα
τόσο απροετοίμαστους
να γυρίσομε τη πλάτη στο πολύβουο κόσμο
και να εγκαταλειφθούμε επιτέλους
με εμπιστοσύνη και λησμονιά
στο χάδι του ανέμου
και στα χέρια του Θεού.

8 σχόλια:

meril είπε...

"Και όλους εμάς κύμβαλα αλλαλάζοντα"

Αχ, βρε ποιητή! Βαθιά το μπήγεις το μαχαίρι....

Γενναίος Ανδρας είπε...

γράφεις πολύ όμορφα ! πρόσεξε μη παρασυρθείς από αυτό ....

Βάσσια είπε...

"...στην αγκαλιά της μάνας του της γής
και στου ανέμου το χάδι
με εμπιστοσύνη και λησμονιά
όπως όλοι οι νεκροί."

Αυτό σημαίνει λέξεις που δημιουργούν εικόνες - σκληρές πολλές φορές.

insomnia#3 είπε...

Καλησπέρα ,

Αν θέλεις για τσέκαρε την ιδέα μου...

seizeTHEsky είπε...

Σε χαιρετώ και καλή συνέχεια στην πολύ όμορφη προσπάθεια!
Να είσαι και να περνάς καλά εκεί στα ψηλά βουνά! :)))

keadas είπε...

Meril δε τον αντέχω το τίτλο αλλά νασαι καλά

keadas είπε...

Γενναίε Ανδρα σ ευχαριστώ για το σχόλιο. Μη φοβάσαι δε θα με παρασύρει η ευαισθησία της ποίησης μακριά απο τους δρόμους του πολέμου
Θα σε αφιερώσω το Χρονικό που φαντάζομαι οτι θα σου αρέσει
να εισαι καλά

ειρήνη είπε...

φοβερή η εικόνα στο τέλος
δεν έχω λόγια πραγματικά