CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Η εξουσιοδότηση



Παλεύει ένα μεγάλο φορτηγό να περάσει από τα στενά σοκάκια του χωριού μου ανεβαίνοντας στα Αστερούσια όπου κουβαλά ζωοτροφές στους βοσκούς ...

Εκνευρισμένος ο φορτηγατζής ,ανήφορος, μανούβρες, βλαστημιές,
σε μια στροφή βρίσκει κ ένα σταματημένο αγροτικό έξω από ένα μπακαλικάκι …

Αρχίζει τις κόρνες ,βγαίνει ο ιδιοκτήτης να δει ποιος κορνάρει και τον αρχίζει ο φορτηγατζής

-Ρε Μ…. τι αφήνεις τ αμάξι στη μέση ρε Μ… Αντε Γ…. πάρτο από δώ να περάσω
κ.τ.λ.
Ο άλλος δε μιλά , κοιτά αριστερά δεξιά , βρίσκει μια παλάμη , σπάει το παρμπρίζ του φορτηγού , πετά τον φορτηγατζή στο δρόμο , επεμβαίνουν οι παρευρισκόμενοι και τον γλιτώνουν από σίγουρο νοσοκομείο…
Κλαίει ο φορτηγατζής….
-Εγώ ρε φίλε μια κουβέντα είπα …τι έγινε δηλαδή…ρε φίλε ας μού λεγες και συ ρε φίλε ότι ήθελες ….όχι έτσι …ένα μεροκάματο βγάζω κ.τ.λ.
να μη μπορεί να συνέλθει από την «αδικία» και το παράπονο και προπάντων από το «γνωστικό κενό» που έχει δημιουργηθεί μέσα του.

Έχει στο τομέα της βίας εξουσιοδοτήσει τον εαυτό του μέχρι τη λεκτική βία .
Θεωρεί απαράδεκτο το γεγονός ότι ο άλλος πήγε πιο πέρα από τη λεκτική βία
διότι δυστυχώς γ αυτόν έπεσε σε κάποιον που έχει εξουσιοδοτήσει τον εαυτό του για το επόμενο σκαλοπάτι .
Τη σωματική βία.
Ο φορτηγατζής θεωρεί τον εαυτό του άνθρωπο της ειρήνης διότι δε θεωρεί βία αυτό που ίδιος έχει εξουσιοδοτήσει τον εαυτό του να κάνει…
Το ίδιο και χωριανός μου ο οποίος θα εκπλαγεί ίσως και θα αισθανθεί όπως ο φορτηγατζής αν σε ανάλογη κατάσταση κάποιος του τραβήξει πιστόλι…
-Μα εγώ θα λέει ρε φίλε μια μπουνιά σου δωσα …ας μού έδινες και συ δύο … όχι να σκοτωθούμε…
Το ίδιο με τα Ζωνιανά…
Όλοι η ελαιοπαραγωγοί χρόνια τώρα «πανωγράφουν»
δηλώνουν δηλαδή ότι έβγαλαν παραπάνω λάδι από το πραγματικό για να παίρνουν επιδοτήσεις που δε δικαιούνται.
Το κάνουν ανοικτά. Είναι μια παρανομία γνωστή και αποδεκτή κοινωνικά.
Όπως ακριβώς το χασίσι στα Ζωνιανά .
Έχουν εξουσιοδοτήσει τον εαυτό τους να παρανομεί αλλά μέχρι εκεί.
Οπότε δε αισθάνονται παράνομοι .
Το ίδιο και οι Ζωνιανοί.
Αν π.χ. ακούσουν για εμπόριο οργάνων θα πούνε ….
-Πω πω !Μα τι άνθρωποι ειναι αυτοί…εμείς ας πούμε χασίσι φυτεύομε….

Στους τομείς της ηθικής ,της ανθρωπιά ,της τιμιότητας, της νομιμότητας (και όχι μόνο) έχομε εξουσιοδοτήσει το εαυτό μας να είμαστε παραβάτες μέχρι κάποια όρια και αντιλαμβανόμαστε σαν ανήθικους ή απάνθρωπους μόνο όσους τα όριά τους υπερβαίνουν τα δικά μας.

Και βέβαια άλλο είναι να γράφεις παραπάνω λάδι από το να πουλάς χασίσι και άλλο να πουλάς χασίσι από το να σκοτώνεις ανθρώπους όμως ακόμα κι αν βλέπω άλλους πιο ανήθικους ή πιο απάνθρωπους από μένα αυτό δε σημαίνει ότι είμαι ηθικός ή ότι έχω ανθρωπιά διότι δε γίνεται να ειμαι λίγο ηθικός ή λιγο τίμιος όπως ακριβώς δε γίνεται μια γυναίκα να είναι λίγο έγγυος…

και τώρα η ερώτηση

ποιες είναι οι εξουσιοδοτήσεις μας?

με εκτίμηση
Κ.

8 σχόλια:

meril είπε...

Tα δικά μας όρια... το δικό μας ίσαμε δω...πού είναι;

Καίριος....

keadas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
keadas είπε...

να σου πω πως φοβούμαι να απαντήσω και γιαυτό ρωτω?

meril είπε...

Να σου πω πως καταλαβαίνω; Ποιος ξέρει τις εξουσιοδοτήσεις του; Μάλλον μόνο όταν έρθει η ώρα θα το δούμε...

Βάσσια είπε...

Kαλησπέρα :-)
Δεν εξουσιοδοτούμε εαυτούς, πιστεύω εγώ.
Όχι όσον αφορά στους συνανθρώπους μας.
Τα όρια μας φτάνουν πάντα εκεί που αρχίζει η προσωπικότητα του άλλου.
Το ίδιο ισχύει και για την συμπεριφορά μας ως πολίτες απέναντι στην κοινωνία και το κράτος.

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

ΖΩΗ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ ΄΄ΖΩΗ ΣΤΑ ΑΚΡΑ..ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ'''Ζωή των άκρων και του μέσου όρου. Όλοι θα λάβουν μέρος σε όλα. Η απόλυτη κυριαρχία του νόμου των πιθανοτήτων. Δικαιοσύνη.

gyristroula2 είπε...

Κανείς δεν ξέρει πότε και γιατί θα παραβεί τα όποια όρια έχει εξουσιοδοτήσει στον εαυτό του να τηρεί. Απλώς όσο μεγαλώνουμε, γινόμαστε λιγότερο...σιδερένιοι για τον εαυτό μας και τους άλλους, όσοι αντιλαμβανόμαστε αυτή τη σχετικότητα. Το ζητούμενο είναι να μην είναι τόσο ευάλωτα και ελαστικά τα όρια αυτών που λένε ότι υπηρετούν το γενικό συμφέρον.

Λορελάη είπε...

Η κοινωνία, παιδίά. Η κοινωνία βάζει τα όρια. Είτε θεσμικά (νόμοι), είτε κοινωνικά (κατακραυγή, παιδεία). Τα προσωπικά όρια κινούνται μέσα σ' αυτά τα πλαίσια. Η ηθική είναι πολύ σχετικό πράγμα. Να θυμίσω ότι η ηθική προέρχεται ετυμολογικά απότο έθος = συνήθεια. Ό,τι είθισται είναι σωστό. Αν είθισται (=είναι αποδεκτό κοινωνικά) να δέρνουμε, τότε είναι σωστό. Αν είθισται να βρίζουμε επίσης. Όσο η κοινωνία ανέχεται, τόσο τα όρια ξεχυλώνουν. Όταν η παρανομία των ελαιοπαραγωγών γίνεται αποδεκτή από το σύνολο, τότε κανείς δεν ντρέπεται για την κλοπή. Οπότε δεν αισθάνεται ένοχος. Και το κάνει. Έτσι απλά.