Ήρθε και με βρήκε καθώς κοίταζα τη θάλασσα
τρελαμένος
έπινε συνέχεια φραπέδες και κάπνιζε
(όπως κάναμε τότε)
και μου έλεγε αυτά που λέγαμε στα δεκαοκτώ μας
για τις γυναίκες και το θάνατο.
Βαθιά στα μάτια του ένας μου εαυτός
με κοίταζε κ΄ αυτός λησμονημένος κ’ άγνωστος
σα τον παλιό μου φίλο
χαμένοι κ οι δυό στις δίνες του χρόνου
και τη λησμονιά
Όλη νύχτα μιλούσε μιλούσε ,κάπνιζε ,έπινε φραπέδες
ήρθαν και τον μάζεψαν την επαύριο..
6 σχόλια:
"Βαθιά στα μάτια του ένας μου εαυτός
με κοίταζε κ΄ αυτός λησμονημένος κ’ άγνωστος
σα τον παλιό μου φίλο
χαμένοι κ οι δυό στις δίνες του χρόνου
και τη λησμονιά"
Όπως πάντα Καιάδα, στο στόχο.
Μου κάνει καλό να σε διαβάζω.
:-)
"Παλιέ μου φίλε
παλιέ μου εαυτέ"
Για ποιον λυπάσαι πιο πολύ;
Πολύ ωραίο το ερώτημα που θέτει η Μέριλ!
Με σαγηνεύει το γεγονός πως μέσα σε λίγες γραμμές δίνεις τόσο αδρές τις χαρακιές του χρόνου που περνά με ανατριχιαστικό τρόπο.& έχω την αίσθηση πως ίσως μιλάς για ένα και το ίδιο πρόσωπο.
Καλή χρονιά σου εύχομαι που να μη δίνει άλλες χαρακιές...
@vasia
η επίσκεψή σου με τιμά.άνθρωποι που γράφουν (αξιόλογα) υπάρχουν πολλοί . Ολοένα λιγοστεύουν αυτοί που διαβάζουν...
@meril
τι να πώ!
@Αλεξ
΄΄οντως ειναι ανατριχιαστικός ο τρόπος που περνά ο χρόνος
να εισαι πάντα καλά!
Δημοσίευση σχολίου